در ستایش قیصر و پاس های بیرون پایش

توضیحات

دسته: بازیکنان،مربیان،مدیران

منتشر شده در جمعه, 29 ارديبهشت 1402 20:24

نوشته شده توسط MohammadBayerni

بازدید: 739

زمان تقریبی مطالعه این مقاله: 5 دقیقه

FCBAVARIA.IR- به گزارش وبسایت رسمی هواداران بایرن، بهترین ویدیوهای بازیکنان قدیمی مانند ماشین زمان کار می‌کنند. هر چه فیلم بازی قدیمی‌تر باشد، صحنه‌های موجود در زمین برای فوتبال دوستان جوان، در قیاس با فوتبال مدرن امروزی کمتر آشنا به نظر می‌رسد. مسابقات دهه‌های 60، 70 و 80 برایشان به‌طور عجیبی کند به نظر می‌رسند، مهارت‌ها تقریبا غیرقابل تصور هستند، پاس‌ها بر اساس معیارهای فوتبال امروزی چندان دقیق نیستند. به عنوان یک هوادار جوان، شما فقط می‌توانید از نوابغ آن زمان قدردانی کنید که این بازیکنان برای زمان خود چقدر خوب بوده‌اند. با این حال، به ندرت ویدیویی از یک بازیکن قدیمی می‌بینید که شما را میخکوب کند. بازیکنانی که مانند مسافران زمان به نظر می‌رسند... بازیکنانی که انگار دهه‌ها جلوتر از سایرین هستند: دریبل‌های دیگو مارادونا، گل‌های یوهان کرویف و پاس‌های فرانتس بکن‌باوئر با بیرون پا.

برای تکمیل یک پاس طولانی، به دید و ریسک پذیری نیاز دارید. شما باید شکاف‌ها و فضاهای کوچک و همچنین دویدن‌ هم تیمی خود را پیش بینی کنید. شما باید آنقدر جسور باشید که تمام تخم مرغ‌های خود را در یک سبد قرار دهید. یک پاس طولانی 50 متری می‌تواند کل دفاع حریف را محو کند یا می‌تواند مالکیت توپ را به حریف واگذار کند!

تیم بایرن در حال حاضر آمار پاس‌های صحیحش کمی زیر 90% می‌باشد. اما توپ‌های بلندی که 25 متر یا مسافت بیشتری را طی می‌کنند، فقط 65.5% به هدف خود می‌رسند.

یک توپ بلند، نسبت به یک پاس کوتاه طبیعتا برای مدت طولانی‌تری در هوا است. بنابراین همه زمان کافی دارند تا عکس العمل نشان دهند و بفهمند که توپ به کجا می رسد.

قلب تپنده تیم

استادان بزرگ پاس‌های بلند مانند بکن‌باوئر، مهارت‌های دیگری غیر از دید عالی( آگاهی محیطی فوق‌العاده) و تمایل به ریسک کردن دارند: خلاقیت و توانایی فنی برای فریب مدافعان با استفاده از یک حرکت هوشمندانه، به عنوان مثال پاس با چرخش یا ضربه با قسمت بیرونی پا که مسیر نامشخص و منحنی آن باعث می‌شود مدافعان نتوانند مقصد آن را به درستی حدس بزنند.

( زمانبندی بسیار مهم است )

مونیخ 14 آوریل 1976، بازی برگشت نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا؛ جدال فرانتس بکن‌باوئر مقابل رئال مادرید با حضور پل برایتنر و گونتر نتزر.

بکن‌باوئر ستاره ثابت تیم بود که باعث درخشش سایر ستارگان مانند اولی هونس، گرد مولر و کارل هاینز رومنیگه شد. او بارها و بارها توپ را در مسیری طولانی و به شکل منحنی فرستاد و فضا را برای مهاجمان سرعتی تیمش باز کرد. تنها زمانی که فیلم را با حرکت آهسته تجزیه و تحلیل می‌کنید، متوجه می‌شوید که بکن‌باوئر دقیقا چه کار می‌کرد؛ او قبل از تماس با توپ، پایش را به سمت داخل زاویه می‌داد سپس نیروی کافی را وارد مچ پایش می‌کرد و به توپ ضربه می‌زد. با بیرون کفش، درست در نقطه زیرین و وسط توپ. کودکان این را در خانه امتحان نکنند!

این بازی با نتیجه 2-0 به سود بایرن به پایان رسید. در حقیقت باید گفت قیصر، بر لوس بلانکوس پیروز شد و چند هفته بعد بایرن مونیخ برای سومین بار متوالی بر بام اروپا ایستاد.

( ظرافت او را در بازی با توپ فراموش نکنید )

ظرافت و خلاقیت بکن‌باوئر از همان دوران جوانی برای هموطنانش ترسناک و البته تحسین برانگیز بوده است. اتو ریهاگل که در دهه 1960 در هرتابرلین بازی می‌کرد، از بازی قصیر جوان به وجد آمده بود و تحت تاثیر ظرافت حرکات او قرار گرفته بود.

بکن‌باوئر پس از پایان جنگ در ناحیه کارگری گیسینگ مونیخ، جایی که پدرش در اداره پست کار می‌کرد، بزرگ شد. معلم دبستانش، فرانتس کوچولو را یک پدیده فرا طبیعی توصیف کرد:« او در زمین می‌چرخید، اما می‌توانست در یک لحظه توقف کند، مسیرش را تغییر دهد و هرگز به کسی برخورد نکند. او مانند صاعقه بین بچه‌ها می‌‌دوید.»

پست جدید

بکن‌باوئر نه تنها روی پاهای خود سریع بود، بلکه از نظر ذهنی نیز سرعت داشت. او کار خود را در مونیخ 1906 به عنوان یک وینگر آغاز کرد و بعدها در تیم جوانان بایرن نیز در این پست بازی کرد. اما به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای جوان متوجه شد که مهمترین پست در این بازی نه در جلو و نه در خط میانی، بلکه در دفاع است.

( دیکته کردن ریتم دلخواه در حمله و دفاع /// در تصویر بالا قیصر، گونتر نتزر و در پشت پل برایتنر را مشاهده می‌کنید. )

هر چه او بزرگتر می‌شد، به عقب‌ حرکت می‌کرد و ترجیح می‌داد برای کنترل بیشتر، بازی را در مقابل خود داشته باشد. او پس از پایان دوران حرفه‌ای‌ خود می‌گوید:« من از خط میانی خوشم نمی‌آمد، زیرا در آن زمان یارگیری نفر به نفر ترفندی رایج بود برای متوقف کردن هافبک‌ها. دوست نداشتم کسی 90 دقیقه دنبالم بدود و آزادی عمل را از من بگیرد. این تصور من از فوتبال نبود.»

سرنوشت این بود که در اواسط دهه 1960، تئوریسین‌ها پست جدیدی را اختراع کردند که کاملا مناسب بکن‌باوئر بود: "لیبرو" - یا به آلمانی: "Ausputzer" ( سوئیپر).

برای گوش‌های امروزی، "لیبرو" قدیمی و از مد افتاده به نظر می‌رسد: کسی که هنگام جا ماندن و دریبل خوردن تمامی مدافعان، به تنهایی حمله حریف را خنثی می‌کند. بکن‌باوئر واقعا سریع و از نظر بدنی قوی و تقریبا غیرقابل نابودی بود( در دوران حضورش در بایرن فقط 12 بازی بوندسلیگا را به دلیل مصدومیت از دست داد).

در دنیای محافظه‌کار فوتبال آلمان، شخص با اعتماد به نفسی مانند قیصر لازم بود تا بازیکن کارگر کاملا دفاعی را به فردی تبدیل کند تا بتواند بین دفاع و حمله حرکت کند، یک مرد  جسور که می‌تواند آزادانه بازی کند و موقعیت‌های تعیین کننده با برتری عددی را در هر نقطه از زمین ایجاد کند.

بکن باوئر همان چیزی بود که یک کارگردان برای ساخت فیلم نیاز دارد:« حرکت!»( منظور همان اصطلاح Action است که هنگام ضبط برای شروع سکانس‌ها استفاده می‌شود.)

همانطور که او با پاس‌های بلند خود نبض بازی را در دست می‌گرفت، همه به دستورات بی‌صدای او گوش می‌دادند و سعی می‌کردند تا در میدان دید اون قرار بگیرند.

( گل زدن نیز بخشی از توانایی‌های او بود )

بکن‌باوئر بایرن را به سه قهرمانی متوالی در لیگ رساند و به یک هتریک در اروپا نیز دست یافت. او با تیم ملی آلمان قهرمان قاره اروپا شد و تنها فردی بود که به همراه ماریو زاگالو برزیلی و دیدیه دشان فرانسوی توانست جام جهانی را هم به عنوان بازیکن( کاپیتان) و هم به عنوان مربی به دست آورد.

آه بله، سپس 30 مارس 1974 بود؛ روزی که در آن کارگردان نه تنها هم تیمی‌هایش را خوب جلوه داد، بلکه خودش به عنوان بازیگر اصلی روی صحنه رفت.

دقیقه 22 در بازی 28ام بوندسلیگا در دویسبورگ. دیتمار لیندرز دروازه بان MSV، دیوار دفاعی را به قدری استوار در مقابل دروازه خود بنا کرد که حتی نمی‌توان در فیلم‌ بازی به درستی مشاهده کرد که از چند بازیکن تشکیل شده است.

اما یک چیز واضح است: این یک سنگر واقعی بود که با زور نمی‌شد بر آن غلبه کرد و فقط ظرافت و دقت می‌توانست این دیوار را فرو بریزد.

بکن باوئر حرکت می‌کند، چهار یا پنج قدم کوچک و سپس یک تماس بسیار ظریف با بیرون کفش. لیندرز توپ را دید و شیرجه زد. اما شانسی وجود ندارد... به نظر می‌رسد که توپ بدون وزن است و ناگهان تغییر جهت می‌دهد و از روی دستکش‌های او به گوشه دروازه می‌رود.

1-0 برای بایرن که در نهایت به پیروزی 0-4 ختم شد. با این گل، بکن‌باوئر یک بنای یادبود برای تخصص خود ساخت. شما می‌توانید به آن "بیرون پای قیصر" بگوئید.

جهت تماشای کاشته تاریخی فرانتس بکن‌باوئر به دویسبورگ کلیک کنید.

جهت تماشای هایلایتی کوتاه( 1 دقیقه و 30 ثانیه) از مهارت‌ قیصر در ضربات بیرون پا کلیک کنید. 

• < قبلی
• بعدی >

نظرات  

+9 #1 کان مقدس 1402-02-29 20:50

عه دمت گرم این سری ان مچا عالی ان دستت طلا.

+8 #2 بایرن کبیر 1402-02-30 00:08

بسیار عالی و درجه یک. ممنون

+5 #3 Bayern Über Alles 1402-02-30 00:42

سپاس عالی بود.

+6 #4 MohammadBayerni 1402-02-30 13:44

مخلص همه دوستان

+1 #5 احمد 1402-05-06 08:35

دمت گرم
معرکه بود!

برای نمایش دیدگاه‌های جدید کلیک کنید!

ارسال دیدگاه تنها برای کاربران مجاز است! 

برای عضویت در سایت کلیک کنید!